Notes:

Van Meester-Cornelis is helaas maar een uiterst beperkt aantal registers bewaard gebleven en de geboorten
van het jaar 1896 behoren daar niet toe.

..Burgerlijke Stand van Batavia:
26-06-1934 Vestiging Gang Talib II/14 A/14

Het dagblad: uitgave van de Nederlandsche Dagbladpers te Batavia 26-11-1945:

Mevr. Violette Marthe Frederique Ahrens-Girard, wonende Gang Ketapang 13B, werd op 22 dezer
omstreeks 9 uur v.m. door 2 Indonesiers gekleed in politie-uniform,
ontvoerd. Zij werd weggebracht in een bruingekleurde auto.
Sindsdien werd niets meer van haar vernomen.

Opgegeven als vermist, (ontvoerd en vermoord), op 16 november 1948
herbegraven op het ereveld Mentung Pulo, vak II, grafnummer 252

Bersiap

De term "bersiap" heeft betrekking op de periode direct na de Japanse capitulatie op 15-8-1945. In het voormalig
Nederlands-Indië (met name op Java) probeerden nationalisten (ook wel pemoeda's genoemd) te verhinderen dat de
Nederlanders weer het gezag over Indië zouden herstellen.

Alle volboed-Nederlanders, zowel burgers als militairen, waren door de Japanners geïnterneerd in zogenaamde
Japanse burgerkampen of Japanse krijgsgevangen­kampen. De halfbloed Nederlanders, ook wel Indo's genoemd,
werden deels ook geïnterneerd, maar vele Indo's bleven buiten de kampen (afhankelijk van het percentage Indisch
bloed); zij werden daarom soms wel 'buitenkampers' genoemd.

Direct na de capitulatie van Japan ontstond er een machtsvacuüm (de Japanners vertrokken, de Nederlanders zaten
in kampen, de Engelsen (die het gebied van het voormalig Nederlands-Indië door de geallieerde autoriteiten onder hun
gezag kregen) kwamen pas in de loop van oktober 1945, dus ongeveer 2 maanden na het vertrek van de Japanners,
daadwerkelijk op Java en de andere eilanden van Indië aan wal.

Rampok

De Indonesische nationalisten maakten van dit machtsvacuüm gebruik om overal (met name op Java) de macht in
handen te nemen. Dit ging gepaard met rampok- en moordpartijen (vooral in de grote steden) en internering van
Nederlanders, die de Japanse kampen hadden verlaten om familieleden op te zoeken en terug te keren naar hun
oorspronkelijke woonplaatsen of van Indo', die tijdens de Japanse bezetting niet waren geïnterneerd. Deze internering
van Nederlanders door de Indonesiërs vond plaats in zogenaamde Republikeinse kampen.

Om te voorkomen, dat zij werden geïnterneerd door de Indonesiërs, zochten vele Nederlandse families bescherming
in gebouwen of woonwijken, die eerst nog door Japanners, later door Engelsen, weer later door Nederlandse militairen
werden beschermd. Deze kampen worden aangeduid als Opvangkampen.
De term Bersiapkampen wordt nu gebruikt voor drie soorten kampen:

(1) de Republikeinse kampen, waarbij totaal ongeveer 50.000 Nederlanders door de Indonesiërs werden geïnterneerd
(periode oktober 1945 tot mei 1947),

(2) de ex-Japanse kampen, waarin totaal ongeveer 100.000 Nederlanders verbleven in afwachting van hun evacuatie naar
Nederland of hun overbrenging naar speciaal ingerichte Opvangkampen (periode augustus 1945 tot medio 1946) en

(3) de Opvangkampen, waarin ongeveer 100.000 Nederlanders verbleven in afwachting van hun evacuatie naar Nederland
of hun terugkeer in de Indische samenleving.

Het merendeel van de Indo-Europeanen werd vanwege hun deels Aziatische afkomst niet geïnterneerd (buitenkampers).
In de meeste gevallen betrof het vrouwen van wie de mannen wel naar de Japanse kampen waren afgevoerd.
Zonder inkomsten moesten deze vrouwen met hun kinderen zien te overleven. Tijdens de Japanse bezetting
waren ze overgeleverd aan de grillen van het Japanse leger. Na de capitulatie van Japan vielen ze tijdens de
Bersiap ten prooi aan plunderingen en moordpartijen door Indonesische nationalisten.

Violetta was een 'buitenkamper' en werd vermoord.